ข้ามโขง

เมื่อคนในหุบเขาคีรีวง อยากออกเดินทางไปสู่โลกกว้างๆ บางครั้งคนเราอยู่ที่เดิมซ้ำๆ ก็ทำให้ชีวิตน่าเบื่อได้แบบไม่รู้สาเหตุได้เหมือนกัน โลกนี้ก็ออกกว้างขวาง น่าเสียดายหากจะใช้ชีวิตแบบกบในกะลา เอาละถึงเวลาใจกล้าออกเผชิญโลกกว้างแล้ว หาประสบการณ์ให้ชีวิตดีกว่าเรา

ทำไมต้องเมืองลาว เราก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่ลึกๆในใจมันร่ำร้องเหมือนมีแรงดึงดูดจากอีกฟากโขงกระนั้น ทำให้เราอยากไปเมืองลาวสักครั้ง ก็ไหนว่าไทย/ลาวเป็นพี่น้องกัน งั้นก็ไปเยี่ยมเยือนสักครั้งจะเป็นไรไป

จากหุบเขาคีรีวง ข้ามมาเมืองลาวก็มาเจอกับเขา(ภูเขา)อีกแล้ว เส้นทางคดเคี้ยวไม่เบา รถวิ่งไต่เขาตลอดทาง ช่วงวังเวียงไปหลวงพระบาง ระหว่างทางก็เห็นฝรั่งปั่นจักรยานอย่างไม่ย่อท้อ นี่ก็อีกคู่หนึ่งมุ่งมั่นมากเลยเห็นแล้วยังถามตัวเอง ว่าถ้าเป็นเราจะทำได้ไหม(แต่ยังไม่มีคำตอบในใจอิอิ)

เส้นทางคล้ายๆ กับ แม่ฮ่องสอนเหมือนกันนะ ภูเขาเมืองลาวต้นไม้เริ่มหายไปนะเราว่า คิดว่าจะมีต้นไม้มากกว่านี้ซะอีก
วังเวียง บรรยากาศธรรมชาติน่าตกหลุมรักเลยละ แต่บรรยากาศตัวเมืองเริ่มมีสิ่งอำนวยความสะดวกรองรับนักท่องเที่ยวขึ้นมากมาย ร้านอาหารเต็มสองข้างทาง จะหาของพื้นบ้านทานหายากซะจริงเอ้อ ได้อย่างเสียอย่างนี่แหละปัญหาของเมืองท่องเที่ยวส่วนใหญ่

สิ่งที่สนใจศึกษา

ด้านทรัพยากรธรรมชาติในชุมชน นั่นคือ ครามเหล็กขูด เป็นพืชชนิดหนึ่งให้สีครามใช้ในการย้อมผ้า จึงสนใจศึกษาในการทำสีครามจากพืชชนิดนี้เพื่อใช้ในงานบาติกสีธรรมชาติ เพราะงานบาติกเป็นศิลปะซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของภาคใต้ ส่วนครามเหล็กขูดก็เป็นพืชที่อยู่ในชุมชนจึงสนใจศึกษาด้านนี้ค่ะ